- inchoo
- inchŏo (incŏho), āre, āvi, ātum
- tr. -
[st2]1 [-] commencer, se mettre à faire, entreprendre.
- quod mihi inchoavisti de oratoribus, Cic. Br. 20 : l'exposé que tu as commencé pour moi sur les orateurs.
- referamus nos ad eum quem volumus inchoandum, Cic. : remettons-nous à entreprendre le portrait de notre orateur idéal.
- post longa silentia rursus incohat Ismene, Stat. Th. 8, 623 : après un long silence Ismène reprend la parole.
- plures reges inchoare, Plin. : désigner d'avance plusieurs rois.
- aras nocturnas inchoare, Virg. : commencer à offrir un sacrifice nocturne.
- inchoatus : - [abcl]a - commencé, entrepris. - [abcl]b - incomplet, imparfait, inachevé, ébauché.
- inchoata cognitio, Cic. : connaissance incomplète.
- inchoata, orum, n. : Cic. ébauches.
* * *inchŏo (incŏho), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] commencer, se mettre à faire, entreprendre. - quod mihi inchoavisti de oratoribus, Cic. Br. 20 : l'exposé que tu as commencé pour moi sur les orateurs. - referamus nos ad eum quem volumus inchoandum, Cic. : remettons-nous à entreprendre le portrait de notre orateur idéal. - post longa silentia rursus incohat Ismene, Stat. Th. 8, 623 : après un long silence Ismène reprend la parole. - plures reges inchoare, Plin. : désigner d'avance plusieurs rois. - aras nocturnas inchoare, Virg. : commencer à offrir un sacrifice nocturne. - inchoatus : - [abcl]a - commencé, entrepris. - [abcl]b - incomplet, imparfait, inachevé, ébauché. - inchoata cognitio, Cic. : connaissance incomplète. - inchoata, orum, n. : Cic. ébauches.* * *Inchoo, inchoas, inchoare. Virgil. Commencer, Encommencer.\Inchoata atque rudia pueris exciderunt. Cic. Imparfaicts.\Mancum atque inchoatum. Cic. Imparfaict.
Dictionarium latinogallicum. 1552.